Na een relaxte nacht in het van der Valk hotel Schiphol vertrekken we om 10.00 uur, vanuit een besneeuwd Nederland, met United Airlines richting Houston voor onze vakantie met als eindbestemming San José, Costa Rica. Het toestel is maar voor een derde gevuld, een maffe gewaarwording, maar plek genoeg dus!
De vlucht van ruim 10 uur verloopt rustig. Op Houston airport onderwerpen we ons gedwee aan alle veiligheidsprocedures zoals vingerafdrukken, foto, bodyscan, schoenen uit enz. Van de vier uur die we hebben tijdens de tussenlanding nemen deze verhandelingen ruim een uur in beslag.
Een half uur later dan gepland vervolgen we onze reis richting Costa Rica, dit vanwege bagage die van boord gehaald wordt van personen die niet op zijn komen dagen en toevoeging van passagiers op de wachtlijst. Het is dan ook al half 10 in de avond als we landen op de luchthaven van San Jose. Enig oponthoud bij de paspoortcontrole. Mijn paspoort is niet te scannen?!!. Dan maar handmatig de gegevens in voeren, wat niet mee valt. Tot drie keer toe opnieuw moeten beginnen. Maar goed uiteindelijk mag ik ook door.
Buiten wacht op ons onze reisleider Joeri en op zijn advies doen we met zijn allen nog diverse pogingen om Colonnes te pinnen, maar helaas. Tussen 10 uur ’s avonds en 5 uur ’s ochtends worden de automaten geblokkeerd. Morgen dus maar.
Inmiddels zijn we allemaal behoorlijk gaar, we zijn per slot van rekening ook al bijna 24 uur wakker. Bij aankomst tegen elven in ons hotel Fleur de Lys zoekt iedereen dan ook al snel zijn bed op.

Op zich hebben we prima geslapen, maar wel vroeg wakker. Voor aanvang van de reis hadden we het idee vanochtend Parque Nacional Volcan Poas te bezoeken, echter er is nauwelijks animo in de groep voor deze excursie en om met een paar mensen de $ 150, - voor het vervoer daar naar toe te betalen is ons iets te gortig. Dus we zien hier maar van af.
Tijdens het ontbijt wordt duidelijk dat bij een aantal groepsleden in Houston de bagage is opengemaakt. Er worden zakmessen en medicijnen gemist. Ook mijn reistas is open gemaakt, maar ik vind keurig en briefje bij mijn kleding en voor zover ik nu kan overzien mis ik niets.
Na het ontbijt maken we met Joeri als gids een stadswandeling. San José kent en aantal aardige pleinen, maar veel historische gebouwen zijn er niet. Dit door grote hoeveelheden aardbevingen die dit land regelmatig geteisterd hebben.
We starten bij het Museum Nacional op het Plaza de la Democratia. Via het Parc Nacional met het Nationaal monument, Parc España en Parc Morazán bereiken we Plaza de la Cultura met het Goudmuseum en het Teatro Nacional. We vermaken ons hier kort met de honderden duiven die hier de gehele dag door de plaatselijke bevolking gevoerd worden.
In het Parc Central staan nog giga poppen, welke Jozef, Maria en de Drie Koningen voor moeten stellen. Blijkbaar laat men dit hier nog geruime tijd staan na de Kerst.
Via het Plaza Los Presentes bereiken we de Mercado Central, de overdekte markt van San José. Hier eten we bij een soda de cassado van bonen met rijst, bakbanaan, vis en salade. Aansluitend drinken we nog koffie met elkaar op het terras van het Gran Hotel.
Bij teugkomst in het hotel eerst wat internetten om het thuisfront te laten weten dat we goed zijn aan gekomen. Daarna nog het eigenlijk voor gisterenavond geplande welkomstdrankje met elkaar gedronken op het terras.
`s Avonds met de groep heerlijk gegeten bij Nuesto Tierra en vervolgens toch weer op tijd het bed op gezocht.

Vandaag rijden we in ongeveer vier en half uur naar de Caribische kust. De bus waar we de komende drie weken mee door Costa Rica gaan rijden is nog niet beschikbaar. Jose onze chauffeur is er nog mee naar de garage. Vervangend vervoer en vervangende chauffeur Luiz dus voor dit moment.
Om 8 uur verlaten we San José, met een stralend zonnetje. Onderweg passeren we allerlei bananen- en ananasplantages. De temperatuur loopt op als we afdalen richting kust.
Onderweg een heerlijke lunch van rice en beans [gallo pinto] en garnalen in kokos. Super. Bij deze lunchplek spotten we hoog in een boom onze eerste luiaard. Een zoogdier wat in Midden en Zuid Amerika in de bomen leeft. Het beest doet zijn naam wel eer aan. Het ligt voornamelijk op zijn rug in de oksels van twee stevige boomtakken en het eet bladeren. Het heeft een zeer trage motoriek en stofwisseling. Slechts een maal per week komt het naar beneden om zijn behoefte te doen.
We maken een stop bij Cahuita NP. Het park is 10km² groot, bestaande uit tropisch regenwoud, moerassen, mangrovebossen en koraalriffen. Het laatste wordt ernstig bedreigd. We maken een wandeling vanaf de ingang bij Kelly Kreek, over een natuurpad pal aan het strand. Hier zien we meerdere luiaards als pluizige bollen hoog in de boom hangen. Ook prachtige leguanen languit op takken. Een wasbeer, die zich tegoed doet aan een ingegraven nest leguaneneieren, laat zich rustig fotograferen evenals de kapucijneraapjes. Ook spotten we een gele slang, de Wimper Groefkopadder.
Vele Tico’s barbecuen aan het strand,die op deze wijze op een relaxte manier de zondag doorbrengen. Het is naar we begrijpen ook de laatste dag van de zomervakantie. Op weg naar onze overnachtingsplek proberen we in Puerto Viejo nog colonnes te pinnen. Niet geheel probleemloos. Elke keer weer afwachten of de pas geaccepteerd wordt. Mij is het nog niet gelukt. Gelukkig hebben we ook dollars en onze creditcards nog. Aan het einde van de middag arriveren we op het prachtige Hotel Beachresort Totem, pal aan zee aan het strand van Playa Cocles.
De sfeer aan de Caribische kust is totaal anders als in de rest van Costa Rica. De bevolking is negroïde, men spreekt Engels en de keuken even als de muziek zijn typisch Caribisch.
We eten ’s avonds prima in het Italiaanse restaurant bij het hotel. In Costa Rica staan mensen vroeg op maar gaan ook op tijd naar bed. Na tienen ’s avonds wordt het dan ook al aanzienlijk rustiger. Jose met de bus gaat niet aansluiten, de reparatie gaat enige dagen duren. We zien hem pas na Tortuguero. 

Toch weer vroeg wakker. Een snelle douche en voor het ontbijt nog foto’s gemaakt van de prachtige stek waar we verblijven inclusief een korte oversteek naar het strand. Opnieuw is het stralend weer. Na een lekker ontbijtje pikken we de gereserveerde fietsen op en gaan richting Manzanillo.
Na ruim een kilometer stoppen we bij het dierenopvangcentrum Jaguar, echter we zijn nog te vroeg en maken daarom een korte wandeling op een pad langs het strand.
Om 9.30 uur gaan de poorten open en worden we door een gids door het centrum geleid. We zien slangen, toekans, katachtigen, apen uilen, luiaards en roofvogels. Allemaal zijn ze gewond binnengebracht en als het enigszins mogelijk is gaan ze zo spoedig mogelijk weer terug de natuur in. Ook spotten we in dit centrum de Gandy Leaf frog met een jong op haar rug.
Na dit bezoek fietsen we verder langs de kustweg. Onderweg worden we verrast met een luiaard laag in het struikgewas. Het lijkt nog een jonkie die probeert omhoog te komen langs de hoge grassprieten. Gaat niet lukken dus!
Manzanillo is een klein rustig stranddorpje.We drinken daar wat maar besluiten halverwege de terugweg ergens wat te eten. We vinden  ook een aardig tentje langs de weg en richting Puerto Viejo worden we opnieuw verrast met een luiaard. Deze toont zich in vol ornaat prachtig hangend aan een lage tak. Geweldig!
Terug in Puerto Viejo besluiten we iets door te fietsen en ons zelf te trakteren op en cocktail aan het strand. Daar treffen we Ria en Joop. Lekker even relaxen, drankje, zonnetje, lekker temperatuurtje. Kortom goed toeven!
Jammer dat we morgen deze plek al weer verlaten.

Regenwoud!!!  Het heeft de gehele nacht flink geregend.
Om half 8 verlaten we het Totem hotel en Puerto Viejo. We rijden allereerst een groot gedeelte van de heenweg terug om vervolgens richting Pavona te rijden. In Pavona worden al onze spullen uitgeladen en aan boord van een boot gebracht.
We nemen afscheid van onze chauffeur Luiz. Hij gaat terug met de bus naar San José.
Met de boot varen we in ruim een uur over de Rio Suerto en het Canal de Tortuguero naar Tortuguero. We varen door deze dichtbegroeide riviertjes en kanalen zo het oerwoud in. Het is inmiddels droog en een groot gedeelte van de tocht worden we zelfs getrakteerd op een zonnetje. Onderweg zien we een krokodil, schildpadden en veel vogels in een prachtige omgeving.
We meren aan bij een prachtig hotel, La Baula Lodge direct aan het water gelegen. Eerst lunchen, daarna installeren wij ons in de oranje bungalow en maken een kleine wandeling door de prachtige tuin van dit complex.
Aansluitend lekker een paar uurtjes relaxen bij het zwembad. De zon schijnt inmiddels volop. Op het terras aan het water genieten we van enkele heerlijke cocktails [happy hour] en alleen voor het diner verlaten we even dit heerlijke plekje!

Het weer blijft aan deze zijde van Costa Rica erg wisselvallig en onvoorspelbaar. Het heeft weer de gehele nacht geregend en dat doet het helaas ook nog als we om 6.00 uur vertrekken voor onze boottocht met gids door de kanalen van Parque Nacional Tortuguero. Maar ja we zitten op een plek waar jaarlijks zo’n 6000mm neerslag valt.
Met poncho’s aan en onze camera’s goed afgedekt hopen we er maar het beste van! We zien diverse vogels, leguanen, kaaimannen en apen in een ook hier weer geweldig mooie omgeving. Het laatste stukje kunnen ook de poncho’s weer uit.
Bij terugkomst eerst ontbijten en ja hoor we krijgen weer een lekker zonnetje. Dus eerst maar weer een paar uurtjes mee pikken bij het zwembad. Tegen enen nemen we de boottaxi naar het plaatsje Tortuguero. We wandelen wat rond door het wat rommelige, maar wel gezellig aandoende dorpje. Eigenlijk is het niet meer als een lange zandweg.
We lunchen heerlijk op het terras boven het water bij het Buddha Café. Een wandeling in het Parque Nacional Tortuguero zit er helaas niet meer in. Om 16.00 uur gaat de ingang dicht.
Terug bij het hotel weer even met zijn allen gezellig geborreld. We gaan weer voor de overheerlijke cocktails. Na het diner steken we opnieuw met een groot gedeelte van de groep over naar Tortuguero voor een avondwandeling om kikkers te spotten in het donker.
We hijsen ons in de laarzen omdat het terrein erg drassig is en voorzien van een zaklamp vertrekken we met hoog gespannen verwachtingen. Het resultaat is helaas wat teleurstellend. Het is een afgezet particulier terrein waar we wel wat kikkertjes, spinnen en een slangetje zien, maar de felgekleurde kikkertjes zien we niet. De enige die we zien, een roodoogkikker zien we in het dorpje zelf.
Bij terugkomst in het hotel nog gezellig wat gedronken op het terras aan het water.

Vanochtend weer een heerlijk zonnetje. We zijn al vroeg op mede vanwege de brulapen die rond de klok van 6.00 uur fungeren als wekker. In de tuin ontdek ik nog een luiaard op weg naar de top van de boom. Blijft mooi om te zien.
We varen weer in anderhalf uur de mooie route terug naar Pavona. In Pavona wacht Jose met de inmiddels gerepareerde bus.Het wordt een echte reisdag met een lunchstop, wat pinnen en een bezoekje aan de supermarkt.
Tegen 17.00 uur bereiken we de Catarata Eco Lodge, even buiten La Fortuna. Weer een mooie plek met huisjes en een zwembad in een mooie tuin. Er hangt nogal wat bewolking wat maakt dat de top van de 1650 meter hoge Arenal vulkaan niet te zien is. Deze conische vulkaan is in 2010 gestopt met zijn activiteiten. Helaas!
We drinken een glaasje wijn op ons terrasje voor ons huisje. Het zijn elke avond zeer aangename zomerse temperaturen. Gezellig gegeten met Ria en Joop.

Voor het ontbijt een tijd lang tientallen zeer kleurrijke vogeltjes zitten spotten in een boom bij de ontbijttafel welke door de eigenaren van de lodge elke dag behangen wordt met stukjes fruit. Vandaag zijn het bananen.
Om 8.30 uur vertrekken we met gids Douren voor een excursie naar Caño Negro. Op weg daar naar toe maken we een stop bij de brug over de Rio Iguanas in de plaats Muelle San Carlos. Hier liggen prachtige leguanen in de bomen en omdat we op de brug staan kunnen we daar boven opkijken. Geweldige beesten om te zien.
Ook maken we nog een stop bij een suikerfabriek, volop in proces vanwege de oogsttijd.

Vanochtend weer in alle rust tijdens en na het ontbijt de vogeltjes gespot bij de “fruit” boom. Deze keer behangen met halve sinasappels.
Om 9.00 uur vertrekken we met de bus richting Rincon de la Vieja. We maken een stop bij Café Macadamia aan het Lago Arenal. We genieten van een heerlijk stukje gebak en een prima cappuccino. We nemen hier onze eerder bestelde broodjes voor de lunch mee naar het Parque Nacional Rincon de La Vieja. Dit park ligt aan de voet van de vulkaan Rincon de La Vieja.

We maken na de lunch een mooierondwandeling door het bos met de vele dampende fumeroles enpruttelende modderpoelen.
Na de wandeling bereiken we al snel de vlakbij gelegen Rinconcito Lodge. Weer een mooie plek in de middle of nowhere met allemaal huisjes oplopend tegen een helling. Wij zitten helemaal boven aan, klimmen dus!
We eten ’s avonds met zijn allen gezellig op het terras van het restaurant. Het waait hier stevig en doordat deze stek wat hoger ligt koelt het ook aardig af in de avond. De fleecevest komt weer van pas!

Aan het ontbijt vertellen Ria en Joop een slang in de badkamer te hebben. Een van de personeelsleden komt even later het inmiddels gedode beest showen. Het bleek om een toch wel giftige coralsnake te gaan.
Om 9.00 uur verlaten we Ricon de la Vieja om in drie uur naar de Cordillera de Tilaran [1600m] te rijden, waar het beroemde nevelwoud van Monteverde ligt. Het is er een stuk koeler, ongeveer 18 graden.
Nog maar net onderweg duikt er plotseling een leguaan voor de bus op. Jose probeert deze nog te ontwijken, maar helaas.
We maken nog enkele stops omdat de vulkaan zich aan de wolken onttrekt en dit toch nog mooie plaatjes oplevert. Op de plek voor onze koffiestop zitten vele prachtige kleurrijke ara’s in de bomen, die zich prachtig laten fotograferen.
Het laatste stuk naar Monteverde gaat over een 32 km onverharde maar prachtige route. Bij aankomst in het plaatsje Santa Elena eerst geluncht en vervolgens bij de supermarkt inkopen gedaan voor ons 3 daags verblijf in de accommodatie Los Pinos. We delen ons huisje met Els Marijke en Roel.
We eten ’s avonds heerlijk bij pizzeria Johnny.

Nevelwoud! Het is stralend weer. Wat het nevelwoud zo bijzonder maakt zijn de vele groene kleurschakeringen. Dit is groen in honderden varianten, met name ook door de bromeliagroei.
Om 8.00 uur worden we opgehaald door een shuttlebus van Selvatura park. Binnen dit park gaan we vandaag diverse activiteiten ondernemen. We starten met de canopytour.
We worden voorzien van een helm en een tuig allereerst naar een plek gebracht voor de instructies. Hangend in een tuigje glijden we via en kabel op 40 meter hoogte van het ene platform naar het andere. De eerste vlucht een relatief korte is nog wat onwennig als je in vliegende vaart over de boomtoppen gaat. Maar eenmaal de techniek onder de knie is het gaaf om te doen. Het uitzicht is fenomenaal en je voelt je Tarzan en Jane. De laatste vlucht, eentje van 1 kilometer maken we als duo. Maar goed ook want dat gaat me snel, in je eentje hou je dat niet recht. De optie voor een afsluitende Tarzanswing laten we voor wat het is.
Aansluitend eerst maar lunchen om vervolgens een bezoek te brengen aan de reptielen – amfibieëntuin. Voor we in deze tuin zijn zien we buiten nog een grote tarantula. Wat een engerd!
Onze interesse gaat met name uit naar de diverse kikkertjes. We zien er diverse ook de Blue Jeans, maar helaas zonder “jeans”. Het is een felrood kikkertje van ongeveer 2 cm.
Na dit bezoek gaan we de “Sky Walk” doen. Via hangbruggen op 40 meter hoogte lopen we tussen de boomtoppen.Veel van deze bomen dragen epifyten. Een boom kan ruim boven de 200 verschillende planten dragen.
Als we na ruim anderhalf uur terug keren van deze mooie wandeling besluiten we nog voor de laatste bus vertrekt, de kolibrie tuin te bezoek [humming birds]. Bij de ingang van het park hangen bakjes gevuld met suikerwater waar kolibries op afkomen. De kleinste kolibrie is niet groter dan een duimnagel en de grootste is de prachtige paarse Sabelvleugel. Deze is ongeveer 15 cm lang en heeft een felpaars lichaam met donkergroene vleugels. Wat zijn ze snel en ze hangen als een helikopter stil in de lucht. Ze maken tot wel 80 vleugelbewegingen per minuut waardoor ze moeilijk te fotograferen zijn. Na een drie kwartier met een paar mooie resultaten keren we terug richting onze accommodatie.
Even een glaasje in het zonnetje, douchen en te voet op naar het dorpje Santa Elena waar we met en groot gedeelte van de groep heerlijk eten bij The Tree House. Met zijn vijven gaan we met de taxi terug. Nog even wat lezen en op tijd slapen want morgen gaat om 6.00 uur de wekker voor onze wandeling in het nevelwoud van Monte Verde.

We verlaten, met nog steeds prachtig weer, Monteverde via dezelfde hobbelige weg als waarover we gekomen zijn. We hebben een lange reisdag voor de boeg naar het zuiden naar het bergdorpje San Gerardo de Dota. We passeren opnieuw San José en we maken een korte stop om te pinnen en alle geschreven ansichtkaarten van medereizigers te overhandigen aan de vrouw van Jose. Zij doet ze op de bus!
Na nog een lunch bij een wegrestaurantje stijgen we naar 2200 meter hoogte naar de Trogon Lodge, waar we een nacht zullen verblijven. Deze lodge ligt in het Parque Nacional Los Quetzales, verwijzend naar de aanwezigheid van de prachtige vogel met een felgekleurd groen en rood verenkleed met een lange staart, de quetzal.
Helaas zullen we die niet zien. Het is geen paringstijd [april]. In die periode zijn ze door de lokroepen veel beter te spotten.
De Trogon Lodge is een super plek. Prachtige gelegen, alles tip top verzorgd tot een kruikje in je bed aan toe. Alhoewel dit laatste niet strikt noodzakelijk is, maar wel leuk! Het koelt hier vanwege de hoogte in de nacht af naar een graad of 10.

We vertrekken pas om 10.30 uur en het is mooi weer, dus we gaan nog voor een trail. Het is er eentje van 3 km, maar wel 1,5 km alleen maar flink klimmen. Pittig dus! Ook vandaag zien we weinig, wel loopt het pad langs een mooi riviertje met watervalletje.
Na vertrek rijden we nog een tijdje door de bergen, lunchen we bij een prachtig uitzichtpunt en dalen we geleidelijk af richting de kust van de Stille Oceaan. Bij Ojochal slaan we af, 4 km hobbelend over een zandweggetje naar de Rio Tico Lodge, welke wordt gerund door een Nederlands echtpaar, Miranda en Cees. Hier overnachten we in een luxe tentenlodge met eigen badkamer en een prachtig uitzicht op een riviertje. Ook dit is werkelijk een super plek. Midden in de natuur, je balkonnetje aan het water, hangmatje voor de deur, lekker badderen in de rivier, SUPER, PURA VIDA!
Wel is het even wennen aan het temperatuursverschil. Afgelopen nacht nog een kacheltje aan, kruikje in bed, hier gutst het zweet van je lijf. ’s Avonds eten we op een loungeachtige wijze heerlijk buiten in de tuin bij Citrus met een oorverdovend concert van de vele cicades.

We hebben besloten vandaag op deze super plek te kiezen voor een dagje relaxen. Buiten een doek voor de deur in de tent, hebben we afgelopen nacht verder alle ramen [wel met gaas] open gelaten. Voor je gevoel lig je dan ’s ochtends bij het ontwaken met je bed midden in de natuur.
Na het ontbijt zitten we beneden bij de rivier wat te lezen en met tussenpozen vermaken we ons in het riviertje. Via een  touw kunnen we in het riviertje omlaag om wat meer en dieper water te krijgen om wat te zwemmen. Na de lunch lopen we naar een verder op gelegen mooi watervalletje en tegen zonsondergang wandelen we nog naar een uitzichtpunt. Helaas geen goede plek voor een mooie zonsondergang.
’s Avonds eten we eenvoudig maar wel lekker bij een nabij gelegen tilapiarestaurant.

Vanuit Vergel de Punta Mala rijden we in een uur naar het dorpje Sierpe. Hier stappen we na nog wat boodschappen gedaan te hebben op de boot naar Corcovado. Het grootste gedeelte van onze bagage blijft achter en wordt door Jose al vervoerd naar Manuel Antonio.
Het is een mooie tocht in hoog tempo over de Rio Sierpe door het natuurreservaat Terraba Sierpe. Na een half uur varen bereiken we de monding van de Rio sierpe en gaan we de oceaan op. De zee is redelijk rustig vandaag. Na anderhalf uur bereiken we de plek waar we aan land zullen gaan. Het oogt paradijselijk!
Het wordt een letterlijk en figuurlijke ”natte” landing. Vanwege de golfslag kan de boot niet te kort op het strand komen dus we waden op kniehoogte vanaf de boot richting strand. Een golfslag was echter zo hoog dat ja helaas de mensen voorin de boot, waaronder ik, de volle laag kregen.
Na de landing moeten we nog een heel stuk over het strand wandelen voor dat we bij Poor Man's Paradise komen waar we drie nachten zullen verblijven. De eenvoudige bungalow ligt op een helling midden in de natuur. Het enige wat je hoort zijn de vele vogels en het rollen van de zee. Er is geen warm water, ook niet echt nodig bij deze temperaturen en beperkt elektriciteit, maar de kaarsjes en aansteker liggen klaar.
Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we voor een duik in de zee. De golfslag/stroming is sterk en het water voelt  lauw warm aan, maar al met al wel lekker even. Voor het eerst deze vakantie genieten we op het strand van de zonsondergang.

Rond 3.00 uur in de nacht worden we wakker van lichtflitsen en even later gaat het gigantisch regenen. Ook Corcovado is een van de regenrijkste gebieden van Costa Rica met 6000mm per jaar. Gelukkig houdt de regen tegen de ochtend op en kan onze geplande trip naar la Sirena door gaan.

Bij het ranger station La Sirena houden we een korte pauze. Bij terugkomst bij het startpunt verzorgt Samuel een zeer lekkere lunch met rijst/tonijnsalade, brood met ham en kaas.
Op de terugweg met de boot zien we ook nog enkele dolfijnen. Al met al een super dagje.
Bij terugkomst weer even een plons in de zee en verder wat relaxen want het is weer erg warm. Iedereen duikt vanavond vroeg het bed in. Allemaal weinig geslapen afgelopen nacht door het slechte weer en de wekker die op 5.00 uur stond.

Vandaag willen we genieten van zon zee en strand! Na het ontbijt maken we een lange strandwandeling en vermaken ons met het langdurig spotten van hele mooie ara’s welke langs de gehele wandeling voortdurend te bewonderen zijn. Wat een mooie vogels.
Ook zwemmen we nog in een wat verder op gelegen rustig baaitje. Helder water en hier geen last van golfslag.
Voor de lunch nog wat luieren in de hangmat op het strand waarna het weer tijd wordt om je een paar uurtjes terug te trekken in de schaduw. Het wordt dan echt te heet en ik kan toch veel hebben! Je kunt dan niet meer met blote voeten op het strand lopen, je verbrandt je voetzolen.
Poor Man's Paradise is een plaatje maar nog niet echt gericht op wat een gemiddelde gast toch echt wel nodig heeft. Het heeft beperkte voorzieningen zoals geen water op verschillende tijden en na het ontbijt is er tot 15.00 uur wanneer de bar open gaat niets te krijgen. Na het avondeten trekken we met zijn allen naar het strand en maken een kampvuur van hout en dorre bladeren wat op het strand te vinden is. Een wijntje en een biertje mee van de bar, wat zitplaatsen maken van boomstammen en we vermaken ons wel!

Ook vannacht heeft het weer kort maar hevig geregend. Met twee bootjes varen we in de ochtend in een goed uur terug naar Sierpe. Daar worden we weer opgewacht door Jose.
In Quepos stoppen we om te pinnen en naar de supermarkt te gaan. Rond lunchtijd komen we aan in Los Almendros in Manuel Antonio. Ons laatste adres voor we terug keren naar San José.
Wat een contrast met de afgelopen dagen. Ja, we hebben weer licht, een werkend toilet, airco allemaal toch wel weer lekker, maar Manuel Antonio is ook een super toeristische plek.
We brengen de middag wat lezend door bij het zwembad van het hotel. De avond wat rondgelopen door het dorp en op zoek naar een restaurantje.
Uiteindelijk eten we bij onze `buren` ook hier zijn we weer, zoals vele malen de afgelopen weken weer enorm verbaast over de inefficiënte werkwijze. Een klein restaurantje met tien tafeltjes en toch een uur en een kwartier gewacht op het eten. Volgens ons vonden ze het zelf ook gênant want we kregen een gratis voorgerecht aangeboden.

Een heerlijke stranddag! Een parasolletje, ligbedje, iets wat we nog niet eerder gezien hebben in Costa Rica. We hadden ook nog naar Parque Nacional Manuel Antonio gekund, maar we vernemen dat het super toeristisch is, overvol en waarschijnlijk dus weinig kans om dieren te zien. Bovendien hebben we voor ons gevoel voor dit moment de parken wel gezien.
Het afscheidsdiner hebben we deze avond al in plaats van morgen in San José omdat Ria en Joop een verlenging hebben geboekt en hier nog drie daagjes blijven, dus niet met ons mee terug gaan.
Op weg voor dit diner naar een Thais restaurant zien we een luiaard in een voor dat beest behoorlijk tempo over een telefoondraad zich verplaatsen. Ook nemen we tijdens het diner afscheid van Joeri, onze fantastische reisbegeleider en evenzo fantastisch Jose, onze goedlachse chauffeur. De tip is voor Jose verpakt aan een bezempje, dit omdat hij bijna al zijn vrije tijd besteed aan het als maar poetsen van zijn bus. Voor Joeri  hebben we het in bierflesjes gedaan. Het wordt een gezellige avond en we nemen nog een afzakkertje in het backpackershostel.

We rijden in zo´n drie vier uur terug naar San José, maar niet voor dat we op de boulevard nog een groepsfoto hebben gemaakt. Joop en Ria rijden nog een stukje met ons mee, zij willen een kijkje gaan nemen in een nabij gelegen dorpje.
Onderweg stoppen we bij een brug over de Rio Grande de Tarcoles. Hier liggen tientallen Amerikaanse krokodillen van wel 5 meter lang te zonnen op drooggevallen stukken in de rivier. We lunchen hier en rond 14.00 uur komen we aan bij het ons vertrouwde hotel Fleur de Lys in San José. Daar wij bij aankomst een van de kleinere kamertjes hadden krijgen we nu de wat grotere en luxere. Eerst maar even reserveren voor het diner vanavond in verband met de verwachtte drukte vanwege Valentijnsdag, op de plek waar we ook de eerste avond gegeten hebben.
Dan nog even de stad doorkruisen om nog wat plekken te zien die we de eerste dag nog niet bezocht hebben. Er is vandaag veel straatverkoop van zeer kleurrijke bloemboeketten en ballonnen vanwege Valentijnsdag. Het is een feest wat hier echt leeft.
´s Avonds gezellig gegeten met Nelly en Willem en daarna toch maar op tijd het bed in het is morgen vroeg op voor de terugreis naar Nederland.

De volgende ochtend staan we om 4.00 uur al weer op, want om 4.45 uur staat Jose klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Op tijd vertrekken we richting Houston, waar we weer de gebruikelijke procedures doorlopen en enkele uren ons proberen te vermaken alvorens we door kunnen vliegen naar Amsterdam.

De vlucht naar Nederland verloopt probleemloos en komt op de geplande tijd op Schiphol aan. Uiteraard weer wennen aan het temperatuursverschil. Na afscheid genomen te hebben van de groep gaan we met de shuttlebus van het van de Valk hotel onze auto ophalen die daar 3 weekjes gratis op de parkeerplaats heeft gestaan. We kijken terug op een mooie en vooral relaxte vakantie!